Reading

ဈေးခြင်းတောင်း – ခင်ခင်ထူး။ ကျွန်မတို့မိသားစုသည် ရပ်ကွက်ကလေးဆီကို ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့တာ သိပ်မကြာသေးပါ။ နှစ်လလောက်သာ ရှိပါဦးမည်။ မန္တလေးမြို့သစ်က ရပ်ကွက်တခုမှာ ကျွန်မတို့ နေထိုင်ရမှာဆိုတော့ ပြောင်းမလာခင်ကတည်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေ၊ ဈေးတွေ၊ စာသင်ကျောင်းတွေ၊ ကျန်းမာရေး အတွက် ဆေးခန်းတွေကို

ကိုယ်တိုင်ဆိုးဆိုးရွားရွားကြုံခဲ့ရလို့ပြောရခြင်းပါ တစ်ခါမှလဲဒီလောက်မဖြစ်ခဲ့ဘူး (hotel တည်းတိုင်း ခဏခဏ တော့ဖြစ်တယ် ဒီလောက်ကြီးထိ မဖြစ်လို့ ခုမှရေးတင်ခြင်းပါ) ကျွန်တော်အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရင်း လားရှိူးရောက်သွားတယ်ပေါ့ဗျာ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းအတွဲရယ် ကျွန်တော်တို့အတွဲရယ် နှစ်တွဲပါလာတယ်ဗျ လားရှိူးရောက်တော့ ညနေ ၆ နာရီ hotel

“ကျခဲ့ဖူးသော မျက်ရည်တစ်စက်” ထိုနေ့က လိုင်းကားအတော်ကျပ်လေသည်။ မြောက် ဥက္ကလာပအဝိုင်းမှ ဝေဇယန္တာကျောင်းသို့ ကူးလာဖို့ လိုင်း ကားစောင့်နေရသည်မှာ အတော်ကြာသည်။ စာသင်ချိန်က လည်း တဖြည်းဖြည်းနီးလာနေပြီ။ နေ့လယ်ခင်းမို့ ချွေးတွေ ကလည်း ကျသည်။ ပူကလည်းပူ၊ အိုက်က

“မောင်ဇော်ဝင်းမောင်ဧည့်သည်” အဆောင်စာကျက်ခန်းမှာ စာကျက်နေတဲ့ကျနော် ဆရာမအသံကြောင့် ဧည့်ခန်းဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဧည့်ခန်းဖိနပ်ချွတ်မှာတော့ အမြှီးပျက်ပြီး စုပ်ပြတ်နေတဲ့ ဖိနပ်တရံ ကျနော်နှာခေါင်းရှုံလိုက်မိတယ်။ ဧည့်ခန်းထဲဝင်မိတော့ ကုလားထိုင်မှာထိုင်ပြီး ကွမ်းသွေးတွေရဲနေတဲ့ သွားတွေပေါ်အောင် ပြုံးနေတဲ့အဖေ အဝတ်အစားကလဲဖရိုဖရဲ။ “သား ´အဖေသားအတွက် ငရုပ်သီးကြော်ရယ်

ယနေ့ ကြုံရတဲ့ မြင်ကွင်းလေးတစ်ခု၊ ၉ တန်း၊ ၁၀ တန်းအရွယ် ကျောင်းသားလေး ၄ ယောက် ကျောင်းဆင်းလို့ ပြေးထွက်လာကြတယ်။ လမ်းပေါ်ရောက်လို့ ကျွန်တော့်ရှေ့လည်းရောက်ရော တစ်ယောက်ထံမှအသံ တစ်ခုထွက်လာတယ်။ “ဟာ ငါ့ဖိနပ်ပြတ်သွားပြီကွ” ဘယ်ဘက်ဘေးက တစ်ယောက်က

“ညီလေးရေ ထန်းရည်တစ်မြူဟေ့” အော်ဟစ်ခုန်ပေါက်ပြီးဆင်းလာတဲ့ လူအုပ်ကြီးထဲမှ အသံတစ်သံထွက်ပေါ်လာတယ် “လာပြန်ပီ စောင်မြို့သားတွေ” သာဂိက စိတ်ထဲကရေရွတ်လိုက်တယ် ခုတလောဘာတွေဖြစ်နေတယ်မသိ.. တစ်သက်နဲ့တကိုယ် ဒီလောက်များတဲ့လူတွေ မမြင်ဖူးပေါင်ဗျာ။ သူဌေးက သူရတဲ့ တိုက်ကြီးကသစ်တောကြိုးဝိုင်းလုပ်ကွက်ထဲ သစ်ပင်လေး ဟိုတကွက်ဒီတကွက် အရောင်ပြစိုက်ခိုင်းလို့ တဲထိုးပြီး

“ကဏန်းမျက်စိ” မိတ်ဆွေတစ်ဦးက ပြောပြသည်။ ကဏန်းကောင်သည် ခြင်ကိုက်ခံရလျှင်သေသည် ဟူသတတ်။ ကဏန်းကောင်သည် ရေသတ္တဝါ ဖြစ်သည်။ သံချပ်ကာစစ်ယာဉ်နှင့် တူသည်ဟူ၍ နှိုင်းခိုင်းရဖွယ်ရှိ လောက်အောင် အင်အားခိုင်ဖြီးသော အကောင်မျိုးဖြစ်သည်။ နူးညံ့သောအသားကို ထူထဲမာကျော သောအခွံဖြင့် ဖုံးကာထားသည်။ အသားနေရာလပ်မကျန်။

“ရန်ကုန် နှင့် အီအီးပြဿနာ” ၁၈၅၂ အင်္ဂလိပ် – မြန်မာဒုတိယစစ်ပွဲအပြီးမှာ အင်္ဂလိပ်တို့ဟာ ခေတ်မီရန်ကုန်မြို့ကို စတင်တည်ထောင်ခဲ့ပါတယ်။ ဥရောပသားတွေ၊ အိန္ဒိယသားတွေ၊ တရုတ်တွေ နဲ့အတူ အထက်မြန်မာပြည်က ရွှေ့ပြောင်းအခြေစိုက်သူတွေ များလာတဲ့အခါ လာသမျှလူ ပါကြတဲ့ အီအီးကိစ္စကလည်း

ဆေးရုံကြီးတခုရဲ့ခွဲစိတ်ခန်းထဲမှာ ပါရဂူကြီးတစ်ယောက်ဟာ လူနာတစ်ယောက်ရဲ့ ဗိုက်ကို ခွဲစိတ်ပြီး အပြီးသတ်ချုပ်ဖို့ပြင်‌နေတယ်။ ဆေးရုံရဲ့သူနာပြုမအသစ် ခလေးတစ်ယောက်ဟာ ပါရဂူကြီးကို ခွဲစိတ်ခန်းသုံး ကိရိယာတွေကို ပြင်ဆင်ပေးရတဲ့ တာဝန်ကိုယူထားရပါတယ်… ပါရဂူကြီးက ခွဲစိတ်ပြီးလို့ လူနာဗိုက်ကို ပြန်ချုပ်တော့မဲ့အချိန်မှာပဲ သူနာပြုမ အသစ်လေးက ထ‌ပြောတယ်

” ဒေါက်တာသန်းထွန်း ” ဒေါက်တာသန်းထွန်း (၆-ဧပြီ ၁၉၂၃ – ၃၀-နိုဝင်ဘာ ၂၀၀၅) သည် မြန်မာ သမိုင်းပညာရှင် တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ “ငယ်ဘဝ” ဒေါက်တာသန်းထွန်းကို (၆ ဧပြီ ၁၉၂၃ –