“မောက်မာသူအတွက် အဖွားအိုတစ်ဦးရဲ့ သင်ခန်းစာ”
“မောက်မာသူအတွက် သင်ခန်းစာ”
အဖွားအိုတစ်ဦး သူ့ရဲ့ဘဏ်ကတ်ပြားလေးကို ငွေကိုင်စာရေးမလေးထံ ထိုးပေးရင်းဒေါ်လာ 500 ထုတ်ယူချင်ကြောင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ “ဒေါ်လာ 2000 ထက်နည်းတဲ့ငွေကို ATM ကပဲ ထုတ်ယူပါအဖွား”
“ဘာကြောင့်လဲ သမီးရေ”
စာရေးမက ကတ်ပြားလေးကို ပြန်ပေးရင်း စိတ်တိုတိုနဲ့ မချေမငံပြန်ဖြေပါတယ်။ “ဒါစည်းကမ်းပါ။ အခြားကိစ္စမရှိရင် ပြန်ပါတော့အဖွား။ နောက်မှာလူတွေ တသီတတန်းကြီးကျန်နေသေး တယ်” အဖွားအို ခဏတော့ငြိမ်သွားခဲ့ပါတယ်။
“ဒါဆိုရင်လည်း အဖွားရဲ့ငွေအားလုံးကို ထုတ်ယူပါ တော့မယ်ကွယ်” အဖွားအိုရဲ့ လက်ကျန်ငွေစာရင်းကို ကြည့်လိုက် ချိန်မှာ စာရေးမ ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင် အံ့ဩရင်း ပျာပျာသလဲဖြစ်သွားပါတယ်။ “အဖွားရဲ့လက်ကျန်ငွေ ဒေါ်လာ 35 သန်းကို ထုတ် ပေးဖို့ ဘဏ်မှာ အဆင်သင့်ရှိမနေပါဘူးရှင်။ မနက်ဖြန်မှ တစ်ခေါက်ပြန်လာပါလား”
“ဒါဆိုရင်လည်း ခုလောလောဆယ် ဘယ်လောက် ထုတ်လို့ ရမလဲကွဲ့” “ဒေါ်လာ နှစ်သိန်းခွဲတော့ရမှာပါရှင်” “ကောင်းပြီလေ” စာရေးမက အမြန်ဆုံးဆောင်ရွက်ပေးပြီး ငွေကို ရိုရိုသေသေကမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။
အဖွားအိုဟာ ဒေါ်လာငါးရာကို အိတ်ထဲထည့်လိုက်ပါတယ်။ “ကဲ သမီး၊ ဒီမှာ ဒေါ်လာ နှစ်သိန်း၊ လေးသောင်း၊ ကိုးထောင့်ငါးရာ။ ဒါကို ဘဏ်မှာပြန်အပ်မယ်ကွယ်။ အဖွားရဲ့ စာရင်းထဲ ပြန်ထည့်ပေးပေါ့။ ဟုတ်ပြီလား”
လူကြီးသူမတွေကို အထင်မသေးပါနဲ့။ သူတို့တွေမှာ တစ်ဘဝလုံးလေ့လာမှတ်သားထားတာတွေ အများကြီးရှိနေပါတယ်။
စိမ်းလန်းမေ (ကလေး)
