နားလည်း မကောင်း၊ စိတ်ကျန်းမာရေးလည်း မကောင်းဘဲ လှေကားခြေရင်းမှာ ဈေးရောင်းနေရတဲ့ အဖိုး

အဖိုး…နောက်ဆုံးချိန်လေးထိ…ထမင်းစားဖို့ပါ သား

အဖိုးရေ…ဘာတွေရောင်းတုန်း?? အမ်…ဘာပြောတာလဲ သား (အဖိုးက နားမကြားဘူး) ဟုတ်…အဖိုး သား ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ချင်လို့ပါ (အကျယ်ကြီးအော်ပြောရတယ်)

အဖိုးရေ…ဘာတွေရောင်းတုန်း?? အစုံပဲ သား… (အဖိုးက စိတ်ကျန်းမာရေးလဲ နည်းနည်းထိခိုက်ထားသလို…မှတ်ဉာဏ်လဲ မကောင်းဘူး)

ကပ်ကြေး – ၅၀၀ ဂျုတ် – ၃၀၀ ခေါင်းကလစ် – ၅၀၀ ချိတ်လေး – ၂၀၀ ဘီစစ် – ၁၀၀၀ အစုံပဲ တိုလီမိုလီလေးတွေ၊ ကျနော် ကပ်ကြေး…ဂျုတ်…ခေါင်းကလစ်…ချိတ်လေး…ဘီးစစ်…ဝယ်လိုက်တယ်

(တချို့ပစ္စည်းလေးတွေက အဖိုးရောင်းတာ အရမ်းသက်သာနေတယ်…ကပ်ကြေးဆို အပြင်မှာ ၃၀၀၀လောက်ရှိတယ်…အဖိုးက ၅၀၀ နဲ့ ရောင်းတယ်)

အဖိုး တွက်ကြည့်ပါအုံး… သား (၆၀၀၀)ကျပ် ကျတယ်… အမ်…ဟုတ်လို့လား သားပြန်တွက်ကြည့်မယ်နော်၊ အားလုံး (၈၀၀၀)ကျပ် ကျတာ အဖိုး(အဖိုး မမှတ်မိ မှားတွက်)

ဟုတ်လား သား… ဟုတ်တယ် အဖိုး…စျေးဦးကော ပေါက်ပြီလား ?? တထောင်တန်လေး (၂)ရွက်ထုတ်ပြတယ်၊ ဟုတ်…အဖိုး ရော့ ၅၀၀၀၀ ကျပ်

အဖိုး အရမ်းပျော်သွားတယ်…ဆုတွေ ပေးရှာတယ်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ….. အဖိုး နောက်ဆုံးချိန်လေးထိ ထမင်းစားဖို့ပါ သားရယ်။ ဟုတ် အဖိုး…ဂရုစိုက်ပြီ ပြန်နော်…သားလဲ ပြန်တော့မယ်နော်။ အဖိုး တာ့တာတွေပြပြီ…ပျော်နေတယ်။

(ကျနော်တို့နှင့်အတူ ပူးပေါင်းပါဝင်လှူဒါန်းပေးကြသော (၇)ရက်သားသမီးများအား အဖိုးကိုယ်စား ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ)

ဪ… ကျနော်တို့အတွက် (၅၀၀) (၁၀၀၀) က မပြောပြလောက်ပေမယ့် …လမ်းဘေးဆင်းရဲနွမ်းပါး အဖိုးအဖွားတွေအတွက်ကျ တနေကုန်တောင် မရောင်းရတတ်ကြဘူး။ ဒီတခေါက်က အဖိုးဆီ (၄)ခေါက်မြောက်ထပ်အားပေးဖြစ်တာပါ…

ဆင်းရဲနွမ်းပါး အဖိုးအဖွားများအတွက် အတူအကွ ပူးပေါင်း ကူညီလှူဒါန်းလိုပါက
ကိုပူတူးနှင့်ဘော်ဒါများ